قرآن کریم خود را در آیه‌ها چنین معرفی می‌کند که او احیاگر جامعه‌ی بشری است و شرط احیاگری خود را نه تنها پذیرش فکری بلکه پذیرش عملی هم می‌داند و چنین حیاتی را که به بشر می‌خواهد ارزانی دهد تنها از راه پذیرش فکری و عملی محتویات خود می‌داند؛
یا أیها الذین آمنوا استجیبوا لله وللرسول إذا دعاکم لما یحییکم...(١): ای کسانی که ایمان آورده‌اید! دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید هنگامی که شما را به سوی چیزی می‌خواند که شما را حیات می‌بخشد!...
پس روشن مى‌شود که آن کس که التزام فکری و عملی به قرآن دارد همو زنده است و کسی که به دستورات او چه فکری و چه عملی ملتزم نیست در حقیقت مرده‌ای است به شکل زندگان و الا حقیقتا این شخص مرده است.
میزان حیات هر انسانی به میزان پذیرش حقایق و معارف قرآن متفاوت خواهد بود و هر که پذیرش او در فکر و عمل بیشتر است همو به انسانیت نزدیک‌تر است و همو زنده است.
پی‌نوشت:
۱) سورة الأنفال, الآیة 24:
استفاده کردیم..