انسان زمانى که منتظر کسى است انتظار وقوع امرى را از او دارد؛ این طبیعت انتظار است؛ پس بنابراین اگر انسان نسبت به آن چیزى که انتظارش را دارد، آشنایى کافى را نداشته باشد، در این صورت قلبش به سختى به آن تعلق خواهد گرفت؛ چرا که آن امر در نظرش عجیب و غریب جلوه مى‌دهد.
حال که چنین است باید سعی شود که آشنایی کافی و صحیح را نسبت به آنچه انتظارش را می‌کشیم؛ چرا که هرچه آشنایی عمیق‌تر و استوارتر باشد، تعلق خاطر او بیش‌تر خواهد بود.
پی‌نوشت:
الامام المهدی الموجود الموعود، الشیخ جوادی الآملى حفظه الله، الصفحة ١٨٦
نـــای دل
