زبان و قدرت بیان، وسیله‌ای است که انسان، معانی ذهنی و مقصود خود را با آن به دیگران و به نسل‌های آینده انتقال می‌دهد؛ و اگر غیر از این بود، زندگی اجتماعی انسان، به‌ هم می‌خورد.
لطفا به این آیه توجه نمائید: 
الرحمن علم القرآن خلق الانسان علمه البیان(۱): خدای رحمان، قرآن را تعلیم داد، انسان را آفرید، به او بیان را آموزش داد.

این نعمت، را باید شکر گفت؛ با بیان حق و حقیقت و دوری از غیبت و نمیمه و کذب.(۲)

باید توجه داشت که با زبان، کارهای فراوانی از نیک و بد می‌توان انجام داد و شکر حقیقی نعمت نطق در پس استفاده صحیح از آن نهفته است.

پی‌نوشت:
۱)سوره‌ی الرحمن، آیه‌ی ۱ تا ۴ 
۱)کلمات فی طریق، الشهید مرتضی المطهری، الصفحه ۱۶۸