یکی از مسائل مهمی که متأسفانه به آن کم توجه می شود ، مسأله ی اهتمام به قرآن است . باید دانست که قدم اول در فراگیری قرآن ، یادگیری الفاظ آن است ؛ باید بتوان قرآن را بخوانیم ؛ در گذشته یعنی زمان شاه معدوم مردم معمولا قرآن خواندن بلد نبودند و فرزندانی که در مدارس زمان شاه درس می گرفتند چیزی از قرآن به آنان آموزش نمی دادند ....


حالا الحمدلله راه های یادگیری الفاظ قرآن بسیار زیاد است ؛ می توانید به مساجد و جلسات قرآن بروید یا کتاب های آموزش روخوانی یا روانخوانی قرآن را از کتابخانه ها بگیرید و .... 


با وجود این همه راه برای یادگیری قرآن ، واقعا چه توجیه ای برای قرآن بلد نبودن وجود دارد که یک شخص مسلمان باشد و نتواند قرآن را درست بخواند ؟! 


و اصلا در مقابل این آیه چه پاسخی داریم که به خدا بدهیم : 

و قال الرسول یا رب إن قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا .....:و رسول فرمود: خدا قوم من این قرآن را رها کرده اند ( فرقان ، ٣٠)


منبع: برداشتی از :  القرآن کتاب الحیاة من وجهة نظر قائد الثورة الاسلامیة الامام خامنئی دام ظله ، مؤسسة قدر الولایة الثقافیة ، صفحة ١٤