در مسائل دینی بالأخص احکام شرعی ، بسیار باید مواظب باشیم که نباید قیاس کنیم و بگوییم چون فلان مسأله این چنین است پس این مسأله هم حکمش مثل آن است بلکه در این امور باید پرسید تا نظر دین را فهمید ؛ نه اینکه به نظر قیاس های شخصی خود عمل کنیم ؛ باید دین را از اهل آن یعنی نبی خاتم و اهل بیت ایشان صلی الله علیه و علیهم اجمعین و در عصر غیبت از فقهای مورد اعتماد بگیریم .....

نقل شده که امام صادق علیه السلام در مورد آیه ی زیر چنین فرمودند : 

(و من اضل ممن اتبع هواه بغیر هدى من الله ): یعنی من اتخذ دینه رأیه بغیر هدى امام من أئمة الهدى

ترجمه : (و چه کسی گمراه تر از کسی است که از هوای خود بدون هدایتی از خدا ، تبعیت کرد) ؟! : یعنی کسی که دین خود را نظرات و آرای خودش قرار داد بدون هدایت امامی از ائمه ی هدایت...


امام تبیین می کند که مراد آیه کسی است که دینش را هوا و هوس و نظرات و قیاس های خود و تخیلاتش قرار داده و از هدایت أئمه ی هدایت استفاده نکرده.....

منبع: أسرار الملکوت ، آیة الله محمد محسن الحسینی الطهرانی ، جلد ٣ ، صفحه ی ٢٧