با عرض سلام 

بیان شد که عقل در مورد مسائلی که اطلاع کافی ندارد هیچ حکمی نفیا و اثباتا نمی دهد و بسیاری از مسائل موجود هستند که از دسترس عقل خارج اند به دلیل عدم اطلاعات کافی. 


معرفت وحیانی:

معرفتی موجود است که از طریق قرآن و اشخاص مورد اعتماد دینی ای که مرتبط با عالم غیب هستند ، حاصل می شوند ، به این معرفت ، معرفت وحیانی می گویند. 

معرفت وحیانی بالاترین و خطاناپذیرترین منبع کشف حقیقت است.  به این دلیل که وحی بر همه ی اشیاء احاطه ی علمی دارد و اگر وحی ما را از چیزی آگاه کند حتما صواب خواهد بود و عقل به اعتماد به اطلاعات داشته از منبع وحی می توانند بر بسیاری از مسائل مخفی بر او آگاهی پیدا کند و عقل هیچ گاه یارای نفی آگاهی های داده شده از وحی را ندارد چون اطلاعی از حقیقت آنها ندارد. لطفا به مثال خوب توجه بفرمائید:

در یکی از مصادر وحیانی که قرآن است در مورد غیبت مطالبی بیان شده است و حقیقت معصیت غیبت بیان شده که هما خوردن گوشت برادر مؤمن مرده ی است. 

انسان نمی تواند با معرفت تجربی این مسأله را نفی یا اثبات کند به دلیل این که این امر از امور فرا مادی و خارج از حوزه ی فعالیت معرفت علمی (تجربی) است و همچنین عقل هم از آن جهت که اطلاعاتی در مورد این امر که چگونه غیبت به خوردن گوشت برادر مومن تبدیل می شود ، ندارد لذا در این مسأله ساکت می شود و نفیا و اثباتا چیزی نمی گوید اما اگر عقل اثبات کرد که این منبع مثلا قرآن قابل اعتماد است در این صورت هر آنچه که این منبع وحیانی بگوید مورد قبول عقل است چون او را به عنوان منبع صادق و مورد اعتماد ثابت کرده و اگر چیزی هم بگوید در حوزه ی کاری خود باید به آن اخذ شود . مگر در صورتی که مخالف قوانین بدیهی عقل سخن بگوید  که البته چنین مسائلی در شریعت اسلامی موجود نیست .

به تقسیم زیر توجه کنید:

در مسایل و قضایای دینی سه فرض می شود تصور کرد:

1)عقل پذیر 

2)عقل گریز 

3)عقل ستیز 


1)بسیاری از مسائل شریعت اسلامی عقل پذیر هستند به این عنوان که توانائی اثبات صحت آن ها را دارد چون اطلاع کافی برای اثبات آنها را در اختیار دارد.(البته چرا شریعت گاهی در مورد مسائلی که عقل توان اثبات آن ها را دارد مطالبی را بیان می کند به بحث مستقلی نیاز دارد)


2)عقل گریز به آن قسم مسائلی گویند که عقل توان حکم در مورد آنها را ندارد چون از حیطه ی فعالیت او خارج است و اثبات و نفی آن را عقل نمی تواند بیان کند. اکثر مسائل و گزاره های شرایع آسمانی از این نوع است مثل تعداد رکعات نماز های یومیه و درصد بالائی از احکام شرعی که مراجع عظام متکفل بیان آن در عصر غیبت می باشند. 


3)عقل ستیز به مسائلی که مخالف مبانی بدیهی و غیر قابل انکار  عقل است.  این قسم از مسایل و امور در شریعت اسلامی موجود نمی باشند بلکه آن چه که در این شریعت موجود است از نوع قسم اول و یا دوم می باشند. 


منتظر مباحث آتی باشید..... 

موفق و مؤید باشید......