گزاره ای است که بسیار مهم است که باید بدان توجه نمود و غفلت از آن ممکن است موجب انحراف و یا سستی و تزلزل فکری برای هر کسی ایجاد نماید و آن این است که: در یاری و پیروی از حقیقت، زمان و مکان معنا ندارد. (1)


شاید شنیده اید که پاره ای که البته شاید با غرض و نیتی شوم می فرمایند: اسلام و حسین مربوط به سال های گذشته و مربوط به عرب و جزیره العرب و زمان های دور است.


با توجه به جمله ی کلیدی بالا باید گفت که اگر مشخص شود که چیزی حقیقت و درست است، معنایی ندارد که بگوییم مربوط به زمان گذشته است یا مربوط به عرب و جزیره العرب است بلکه انسانی به پیروی از حقیقت است که وارد حوزه ی حقیقی انسانی می شود و با خروج از آن از انسانیت خود خارج می شود؛ پس اگر اسلام دین درست است، معنا ندارد که بگوییم که دینی عربی و مرتبط با عرب است.

پی نوشت:

1) اربع ملفات حساسه حول المنتظری، الصفحه 5