اینکه ما توجهی نداریم که اگر خدای متعال در قرآن خود را بینا، بصیر و آگاه وصف نموده بدین معناست که کوچک ترین رفتار و یا کردار تو از علم و بینایی او مخفی نمی ماند؛ اینکه تو بروی و در خانه ای خلوت و وسایل گناه را برای خود فراهم نمایی و به گناه بپردازی و هیچ کس را شاهد بر گناه خود نپنداری، این خود گناهی است و البته خطایی است بزرگ؛ چرا که بیننده ی حقیقی خداست که همیشه با توست و نه مردم؛ بیننده ی حقیقی اعضای بدن تو هستند که در روز جزا بر تو شهادت می دهند و نه مردم؛ بیننده ی حقیقی زمینی است که بر آن هستی و در حضور او گناه می کنی و نه مردم؛ بیننده ی حقیقی فرشتگانی هستند که همراه تو هستند که در حضور آنان گناه می کنی و نه مردم.
این بینندگان هرگز از انسان جدا نمی شوند؛ اگر مسلمانی و تغافل و فراموشی آنان و ارتکاب گناه در حضور آنان چه معنایی می تواند داشته باشد!؟
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.