گاهی انسان در عقیده ی خود چنان سست می شود که با یک وزش اقتصادی همه ی ایمان او از بین می رود؛ چرا که ایمانش از روی استدلال و اعتقاد قلبی بلکه به خاطر شرایط محیطی و جغرافیایی و تاثیرپذیری از محیط است که بدان اعتقاد یافته است، بدان جهت تا اقتصاد خانواده یا جامعه کمی بالا یا پایین برود، ایمان او هم شدت و ضعف میابد؛ و البته خدا و دین را در صورت ضعف اقتصادی مورد اتهام قرار می هد و در نتیجه این وضع اقتصادی بد، دین خود را هم بد و بلکه بی اساس و باطل می شمارد.


وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَن (1): و چون او را باز برای آزمودن تنگ روزی کند (دلتنگ و غمین شود و) گوید: خدا مرا خوار گردانید.


پی نوشت:

سوره فجر، آیه 6