همیشه انسان باید در رفتار خود و همچنین کردار خود و علاوه بر آن در سخن خود انصاف را رعایت کند و چنین نباشد که انصاف، کلمه ای بر زبان او باشد که در هنگام سخن، آن را به دیگران توصیه نماید ولی خود از آن تهی باشد.

انصاف در سخن و در عمل همیشه مطلوب است و زیباتر آن جاست که اگر امری به ضرر خود هم باشد باز انصاف را از دست ندهد و در مدار آن حرکت نماید.


انصاف به معنای عدل و اعتراف به حق است.


امام على علیه السلام: ... و زَینُهُ إنصافُهُ (1): زیور مرد انصاف او است.


پی نوشت:

1) غررالحکم، حدیث 4495