همیشه در کارش عجله می کرد؛ اصلا درنگ و تامل نمی کرد و گمال می کرد که سریعا باید کارها را انجام دهد فلذا بسیار می شد که اشتباه می کرد و به خطا می افتاد اما یادش رفته بود که مولایش حسین علیه السلام فرموده بود:


الْاسْتِکبارُ صَلِفٌ وَالْعَجَلَةُ سَفَهٌ وَالسَّفَهُ ضَعْفٌ (1):  خودنمایی گزافه گویی، عجله کم عقلی و سفاهت ناتوانی است.


پی نوشت:

1) کشف الغمه، ج 2، ص 30.