اصل تعاملی در برخورد با مردم

نباید فراموش کنیم که انسانی در اجتماعی زندگی می کند که روزانه با انسان های گوناگونی برخورد دارد؛ پس او باید فن سخن گفتن با آنان و اصلی که در ارتباط با مردم نباید از آن تخطی کند را فرا بگیرد و برنامه ی لازم را برای چنین رفتار روزانه برخوردهای همیشگی که با مردم خواهد داشترا داشته باشد.

همراهان

اینکه ما توجهی نداریم که اگر خدای متعال در قرآن خود را بینا، بصیر و آگاه وصف نموده بدین معناست که کوچک ترین رفتار و یا کردار تو از علم و بینایی او مخفی نمی ماند؛ اینکه تو بروی و در خانه ای خلوت و وسایل گناه را برای خود فراهم نمایی و به گناه بپردازی و هیچ کس را شاهد بر گناه خود نپنداری، این خود گناهی است و البته خطایی است بزرگ؛ 

ایمان اقتصادی!

گاهی انسان در عقیده ی خود چنان سست می شود که با یک وزش اقتصادی همه ی ایمان او از بین می رود؛ چرا که ایمانش از روی استدلال و اعتقاد قلبی بلکه به خاطر شرایط محیطی و جغرافیایی و تاثیرپذیری از محیط است که بدان اعتقاد یافته است،

روانی!

انسانی که عاقل است و به اعتقاد خود به دینی مانند اسلام معتق است، گناه کرن برای او معنایی نباید داشته باشد؛ چرا که مهم ترین گزاره ی دینی اعتقاد به خدای پدیدآورنده ی جهان است که با حکمت خود این جهان را افریده و برای بعد از مرگ انسان جهانی دیگری قرار داده که در آن جا به حسابرسی رفتارها و کردارهای او می پردازند و ذره ای و کمتر از آن نیست مگر اینکه او را مورد حساب قرار می دهند؛ یک مسلمان با چنین اعتقادی هرگز نه گناه می کند و نه حتی فکر آن را در سر می پروراند.