عظمت ساختگی

گاهی انسان مورد ستایش واقع می‌شود و نفس انسان بسیار مورد از آن لذت مى‌برد و برای خود مقامی وهمی می‌سازد که هیچ واقعی ندارد و انسان دین‌دار همیشه به دنبال حقیقت است که او را به راه درست رهنمون سازد.

متهم

هیچ‌گاه نباید از خود راضی بود؛ چرا که مایه‌ی پس‌رفت یا ثابت ماندن خواهد شد؛ مؤمن همیشه خود را متهم می‌بیند و آن‌چه انجام داده را کافی نمی‌داند و همیشه در حال تلاش و تکاپویی برای پیشرفت است.

قال الامام علی علیه‌السلام: فهم لانفسهم متهمون (۱): آنان (پرهیزکاران) همیشه نفس خود را متهم می‌بینند.

پی‌نوشت:

۱) نهج البلاغة، خطبه همام 

مشارطه

انسانی که قصد دارد مسیری را طی نماید؛ مهم‌ترین قدم او مشارطه است؛ یعنی با خود شرط ببندد که مسیر درست را بپیماید و الا خو  را تنبیه نماید که بدان مشارطه گویند.

مهمان، حبیب خدا

مهمان گاهى به خانه‌ی انسان می‌آید؛ واقعا با خود برکت می‌آورد؛ اصلا نمی‌فهمید که چطور تمام نیازهای مهمان‌نوازی را برآورده کردید؛ گفته‌اند که مهمان با خود برکت و رزق خود را می‌آورد و با رفتن خود، گناهان صاحب خانه را هم می‌برد.